توانانیوز به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد؛ در دوره برجام بیش از ۲۰۰ هیات تجاری و اقتصادی در کشور حاضر شدند. سفرهای متعددی نیز با حضور اعضای اثرگذار پارلمان بخش خصوصی به سایر کشورها انجام گرفت.
برجام می‌توانست فرصتی باشد تا بخش معدن و صنایع معدنی به صنعت پیشران کشور تبدیل شود، اما پنجره برجام زود بسته شد.
با وجود علاقه‌مندی به بهبود روابط میان ایران و سایر کشورها و برقراری رابطه تجاری، «زمینه جذب سریع سرمایه‌ها به ایران فراهم نشد».
بهرام شکوری؛ رئیس کمیسیون معدن اتاق بازرگانی ایران در این باره می گوید: جذب سرمایه خارجی در بازه زمانی میان‌مدت و حتی بلندمدت حاصل می‌شود و تحریم ها عملا زیرساخت‌های جذب سرمایه به کشور را با چالش مواجه کرده بود.
فعالیت در حوزه اکتشاف، استخراج و فرآوری و همچنین تداوم زنجیره تولید در صنایع معدنی از مهم‌ترین بخش‌های مورد توجه سرمایه‌گذاران خارجی بود؛ یعنی دقیقا مواردی که ما در آنها ضعف‌های ساختاری و تکنولوژیکی داریم.
چنانچه برجام و تعامل با طرف‌های غربی از دست نمی‌رفت، در‌حال‌حاضر شعار رشد 13 درصدی در حوزه معدن بسیار در دسترس بود.
پس از برجام و حضور صاحبان سرمایه و شرکت‌های خارجی در ایران، «مطالعات قابل‌استنادی درخصوص پروژه‌های مختلف معدنی و مختصات آنها وجود نداشت».
درنتیجه طرف‌های خارجی ناچار به «راستی‌آزمایی مجدد پروژه‌ها» و ارائه طرح‌های توجیهی برای شروع به همکاری بودند و این یعنی «زمان‌بر شدن» شروع همکاری ها. متاسفانه ما همچنان شاهد ارائه طرح‌های توجیهی فاقد استانداردهای لازم هستیم.
اکنون شرایط کشور برای پذیرش سرمایه‌گذاران خارجی، به‌مراتب نامساعدتر است. صاحبان سرمایه باید نسبت به ثبات شرایط کشور حداقل برای یک بازه زمانی 10ساله، مطمئن باشند اما این دورنما وجود ندارد.
کشور از یک‌سو تشنه جذب سرمایه‌های کلان خارجی است. اما از سوی دیگر به دلیل ضعف در زیرساخت‌ها، آمادگی لازم برای جذب سرمایه طرف‌های خارجی را نداریم.
در موقعیت کنونی سرمایه‌گذاری در معادن و صنایع ایران، از جذابیت لازم برای طرف‌های خارجی برخوردار نیست. بنابراین چنانچه چالش‌ها با طرف‌های غربی به پایان برسد از سیاستگذار انتظار می‌رود در قدم نخست مشکلات زیرساختی کشور با اتخاذ تدابیر صحیح مرتفع شود و در گام بعدی، توسعه در حوزه تولید را در دستور کار قرار داد.
